Pomyśl razem ze mną...

27 kwietnia 2025 r. - Niedziela Miłosierdzia Bożego
Dwadzieścia lat temu, w Wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego, odszedł do domu Ojca święty Jan Paweł II. W tym roku, również w Wigilię Niedzieli Miłosierdzia, pożegnaliśmy Ojca Świętego Franciszka. Obaj ci święci papieże uczyli nas, jak bardzo Bóg jest pełen miłosierdzia. Najsłynniejszy chyba cytat papieża Franciszka to słowa: "Bóg nie męczy się przebaczaniem", a tytuł jego książki - rozmowy z Andreą Torniellim brzmi: "Miłosierdzie to imię Boga". W każdym z nas jest coś ze zdradzającego Judasza, zapierającego się Piotra, niewiernego Tomasza (J 20,19-31), wydającego wyrok Piłata, czy tłumów krzyczących "Ukrzyżuj". A Jezus i tak nie przestaje nas kochać, liczy na nas, potrzebuje nas. To jest właśnie miłosierdzie.

20 kwietnia 2025 r. - Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego
Podczas liturgii Wigilii Paschalnej można było usłyszeć świadectwo, że kobiety, które zobaczyły pusty grób, opowiadały o tym apostołom, ale "ich słowa wydały się im czczą gadaniną i nie dali im wiary", a Piotr "wybrał się i przybiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna, i wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało" (Łk 24,1-12). W niedzielny poranek słyszymy świadectwo Jana, który po wejściu do pustego grobu "ujrzał i uwierzył" (J 20,1-9). W życiu wiary bardziej niż świadectwo ludzi potrzebne jest osobiste doświadczenie spotkania z Pustym Grobem. Niedziela Zmartwychwstania proponuje nam konfrontację z arcytrudnym pytaniem: "Czy zobaczywszy pusty grób, wzruszę ramionami i wrócę do siebie? Do życia sprzed świąt? Do starego siebie? Czy może pozwolę się porwać Jezusowi, który jest Światłem, Nadzieją, Życiem, Prawdą, Drogą, Miłością?". Tego wyboru nie powinno się odkładać "na wieczne nigdy".

13 kwietnia 2025 r. - Niedziela Palmowa
Najlepszym sposobem na głębokie przeżycie mszalnej Liturgii Słowa jest uczynienie siebie jej bohaterem. Warto wyobrazić sobie, że uczestniczymy w opisywanych wydarzeniach, i że słowa wtedy wypowiedziane są skierowane także do nas lub przez nas samych mówione. Łatwo jest pomyśleć o sobie jako o jednym z ludzi krzyczących na cześć Jezusa jadącego na osiołku: "Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie" (Łk 19,28-40). Czasem też w różnych życiowych kryzysach wołamy za psalmistą i Jezusem: "Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?" (Ps 22,2). Ale czy mamy odwagę przyznać się we własnym sumieniu, że zdarza się nam wołać: "Strać Tego, a uwolnij nam Barabasza" oraz "Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go" (Łk 23,1-49)? Tylko wtedy, gdy staniemy w prawdzie, mamy szansę, że kamień nam w sercu zmięknie i ożyje, zgodnie z obietnicą Jezusa: "Kamienie wołać będą".

6 kwietnia 2025 r. - V Niedziela Wielkiego Postu
W bliskości Triduum Paschalnego warto odkryć kolejny skarb, jakim Bóg się z nami dzieli - SERCE, MIŁOŚĆ. Kobieta, którą uczeni w Piśmie i faryzeusze chcieli ukamienować za cudzołóstwo, tęskniła za miłością, ale nikt jej nie kochał, wszyscy myśleli, że można kupić jej "miłość". Tylko Jezus naprawdę ją kochał. Wszyscy patrzyli na nią z góry, a On zniżył się do samej ziemi, by być z nią w jej poniżeniu. Oni chcieli jej śmierci, a Jezus przeciwnie - życia. Oni ją skreślili, a Jezus powiedział: "Ja ciebie nie potępiam, idź i odtąd już nie grzesz" (J 8,1-11).

Rok 2025

----------------------

Archiwum